Uwaga: Wyniki ułamkowe są zaokrąglane do najbliższej 1/64. W celu uzyskania bardziej dokładnego wyniku należy wybrać opcję „dziesiętne” z opcji dostępnych nad wynikami.
Uwaga: Można zwiększać lub zmniejszać dokładność wyników, wybierając liczbę wymaganych liczb znaczących w opcjach nad wynikiem.
Uwaga: W celu uzyskania wyniku zapisanego wyłącznie w systemie dziesiętnym należy wybrać opcję „dziesiętne” z opcji dostępnych nad wynikami.
Pomimo że początkowo zdefiniowana na podstawie momentu zamarzania wody (i później momentu topnienia lodu), skala Celsjusza jest obecnie oficjalnie stosowaną skalą, zdefiniowaną względem skali temperatur Kelwina.
Zero w skali Celsjusza (0°C) jest obecnie określane jako równe 273,15 K. Różnica temperatur 1 stopnia C jest równa różnicy 1 K. Oznacza to, że wielkość jednostki w obu skalach jest taka sama. Oznacza to, że 100°C uprzednio określane jako punkt wrzenia wody, jest obecnie określane jako równe 373,15 K.
Skala Celsjusza jest systemem opierającym się na odstępach, a nie wzajemnym stosunku, co oznacza że jest skalą względną a nie absolutną. Można to zauważyć na tym przykładzie: przedział temperatury pomiędzy 20°C i 30°C stopniami jest taki sam jak miedzy 30°C i 40°C, ale 40°C nie oznacza dwa razy większej energii cieplnej powietrza niż 20°C.
Różnica temperatur równa 1 stopniowi C jest równa różnicy
Rømer jest skalą temperatur nazwaną na cześć duńskiego astronoma Ole Christensen Rømera, który zaproponował ten podział w roku 1701. W skali tej zero początkowo zostało ustalone jako punkt zamarzania solanki. Punkt wrzenia wody ustalono jako 60 stopni. Rømer zauważył następnie, że punkt zamarzania czystej wody znajdował się w około jednej ósmej części pomiędzy tymi dwoma punktami. Zdefiniował on wtedy ponownie dolny stały punkt zamarzania wody jako dokładnie 7,5 stopnia. Wynalazca skali Fahrenheita, Daniel Gabriel Fahrenheit, studiował pracę Rømera, zwiększając liczbę podziałów dzieląc je przez cztery i ustalając tym samym skalę, która znana jest teraz jako skala Fahrenheita.